Vieiros

Na Memoria Ambiental, fálase por exemplo de que a Comisión Europea recomenda que a acuicultura terrestre en cicuito aberto (todas as do Plano Acuícola) debe reducir a demanda de auga e a afección paisaxística, e tender a sistenas de circuito pechado.Sobre a afección á Rede Natura, a Memoria Ambiental recoñece afeccións directas non só das ampliacións, senón tamén das novas instalacións (Laxe Brava-Corrubedo; Xandriña-Camelle; Seiruga-Malpica e Foxo Longo-Ribadeo), dando a razón a ADEGA e contradicindo á conselleira de Pesca e ao conselleiro de medio ambiente que aseguraban unha afección "cero" á Rede Natura. Mais como tamén demandaba ADEGA, a Memoria Ambiental recoñece a necesidade de analizar tamérn as repercusións sobre outros espazos protexidos, especies e hábitats prioritarios situados na área de influenza das piscifatorías.

O documento de Medio Ambiente tamén recoñece que a acuicultura industrial ocupa amplas zonas de territorio e pode entrar en conflito e interferir sobre outras actividades económicas: marisqueo, pesca, agricultura e turismo. Recoñécese a afección sobre áreas de potencial turístico como a Costa da Morte, que ten un Plano de Dinamización en marcha, ou sobre áreas con alta vocación agro-gandeira que verán afectada a súa produtividade.

Apóntase o elevado volume de residuos xerado polas plantas de acuicultura e non só orgánicos (peixes mortos-215 Tm por ano, restos de pensos, parasitos, etc.) senón tamén química (reactivos e antibióticos). Sinálase tamén a carencia sun plano de seguemento dos efluentes emitidos consonte á Directiva Marco da Auga e o elevado consumo enerxético polo bombeo continuo dos sistemas de circuito aberto.

Sobre a paisaxe, a Memoria Ambiental sinala que o Plano Acuícola non integra o impacto paisaxístico derivado da intensa ocupación da franxa costeira, podendo ter efectos sobre a fragmentación do territorio, o dominio público etc.

Finalmente, recóllense as consideracións que as demáis consellarías e admistracións fan ao Plano Acuícola. A este respeito, resulta irónico que Augas de Galiza a ponte a necesidade de que as instalacións conten con autorización de vertedura: a día de hoxe, ningunha das piscifatorías que están funcionando na costa, aulguna con máis de 15 anos en funcionamento, teñen esta autorización !!!

Medio Rural aponta á carencia de infraestruturas e planos sanitarios para as especies cultivadas, a alta xeraciónde peixe morto e os efectos sobre a produtividade de zonas agrogandeiras.

Cultura (D. X. de Patrimonio) indica que o Plano Acuícola debería conter estudos sobre os efectos no patrimonio cultural e a carencia dun inventario de bens afectados.

Por último a D. X. de Costas (Ministerio de Medio Ambiente, MR e MM) chama a atención sobre as afeccións nas praias polos verdidos acuícolas; sobre que os planos non permiten coñecer as afeccións sobre o Dominio Público, propoñendo prescricións para todos os parques existentes e novos que afecten á franxa de dominio público.

En resumo, a proposta de Plano Acuícola presentada por Pesca non garante a sustentabilidade da acuicultura do peixe plano en terra ou dito doutro xeito, o Plano Acuícola é insustentábel.

No entanto, e lonxe de devolver o documento ao organismo promotor para que subsane as súas graves carencias, a Consellaría de Medio Ambiente e Desenvolvemento Sustentábel limítase a diferir incorporación das cautelas ambientais, socioeconómicas, patrimoniais, etc. á fase de formulación dos proxectos sectoriais de cada instalación.

Isto significa que Medio Ambiente, malia a sinalar as graves eivas e impactos derivados da planificación acuícola de Pesca, permite que o Plano siga adiante agardando á elaboración dos proxectos sectoriais (instalacións puntuais) que o desenvolvan. Este feito constitúe para ADEGA e as plataformas en defensa do litoral unha burla e un insulto á cidadanía, un exemplo de inoperancia e de submisión aos intereses das transnacionais por parte dunha consellaría que novamente amosa o seu feble compromiso coa preservación dos nosos recursos e do patrimonio natural deste país.